Zapomnijcie o Gordonie Gekko. Niegdysiejszy symbol cynizmu, podłości i moralnego upadku Wall Street wypada przy bohaterze nowego filmu Martina Scorsese mniej więcej tak jak Joker Jacka Nicholsona przy Jokerze Heatha Ledgera. Jordan Belfort nie powiedziałby, że chciwość jest dobra. Jest najlepsza. Leonardo DiCaprio Paramount Pictures Kariera Wilka z Wall Street rozpoczęła się pod koniec lat 80. Początki nie były łatwe. Dzień po tym, jak bohaterowi udało się zdać egzamin na maklera, załamała się giełda, a przedsiębiorstwo, w którym pracował, poszło do piachu. Belfort zdobył wówczas zatrudnienie w podrzędnej firmie Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu handlującej akcjami śmieciowych spółek. Szybko odkrył, że przy odrobinie kreatywności (czytaj: ściemnianiu klientom, ile wlezie) może na tym zbić Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu miliony. Jak pomyślał, tak zrobił. Z czasem skromne mieszkanko wymienił na wypasiony penthouse, niewygodne siedzenie w publicznym autobusie na ferrari, a żonę-fryzjerkę na żonę-modelkę. Choć "Forbes" nazwał Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu Belforta pazernym krętaczem, w kolejce po etat u niego ustawiały się długie rzędy petentów. Do historii przeszły huczne służbowe imprezy – wciągnięta podczas nich kokaina starczyłaby do ulepienia dużego bałwana, a legion bawiących się prostytutek mógłby zawstydzić nawet posiadającego harem szejka. Życie w Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu tej Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu luksusowej bańce rozpusty nie mogło jednak trwać w nieskończoność. Jak to ujął ojciec bohatera: Wcześniej czy później będziesz wreszcie musiał wypić piwo, które nawarzyłeś. Bez ceregieli: "Wilk z Wall Street" jest nie tylko najlepszym filmem tego roku, ale i najmocniejszą pozycją w Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu filmografii Scorsese od czasów "Kasyna". Po seansie będziecie przecierać oczy ze zdumienia: ten drapieżny, obłędnie zabawny i nietracący impetu nawet na moment obraz nakręcił 71-latek. "Wilk" to "Chłopcy z ferajny" w świecie giełdowych graczy. Tak samo jak w gangsterskim arcydziele  narracja przypomina niekończącą się serię z CKM-u. Fenomenalnie napisane, zainscenizowane i zmontowane (kolejny Oscar dla Thelmy Schoonmaker?) sceny z życia bohatera zmieniają się jak w kalejdoskopie przez bite trzy godziny przy podkładzie rockandrollowych szlagierów. To się nazywa żywioł kina. Jonah Hill,  Leonardo DiCaprio Paramount Pictures "Wilk z Wall Street" to aktorskie Tour De Force Leonardo DiCaprio – dowód na jego charyzmę oraz skalę i rozpiętość talentu. W jednej scenie gwiazdor potrafi być zarazem magnetycznym przywódcą stada i żałosnym narkomanem, komediantem i ofiarą losu. Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu DiCaprio dzielnie sekundują Jonah Hill w roli jego odrobinę psychopatycznego najbliższego współpracownika, Jean Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu Dujardin jako chytry szwajcarski bankier i Kyle Chandler wcielający się w nieustępliwego agenta FBI. Na ozłocenie przed Akademię Filmową zasługuje także Matthew McConaughey pojawiający się na chwilę w roli mentora Belforta. W obiektywie kamery Rodrigo Prieto Wall Street zamienia się w królestwo zwierząt w rui. Choć bohaterowie uprawiają dużo Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu seksu (tyle golizny nie było w hollywoodzkim mainstreamie od czasów "Piranii 3D"), największym afrodyzjakiem i obiektem erotycznej fascynacji są dla nich pieniądze. Mamona to również silnie uzależniający narkotyk i dopamina w banknotach. Demoralizuje, a zarazem Maly Ksiaze Gdzie Obejrzec Bez Limitu napędza do działania. Ciągnie na dno, a przecież pozwala Belfortowi jego ferajnie stać się królami życia. Co ciekawe, Scorsese nie przymierza butów moralisty. Nieuchronna kara nie jest u niego proporcjonalna do winy, a już na pewno nie stanowi przestrogi. Koniec końców każdy chciałby być Jordanem Belfortem.

Ostatnio coraz popularniejsze w Polsce staje się kino francuskie; po wieloletniej przerwie znów mamy okazję usłyszeć ten język w rodzimych kinach. Oprócz bardzo cenionych filmów Ozona Dar Anyfiles czy Jaoui trafia do nas sporo dzieł czysto komercyjnych, szeroko pojętej akcji. Pod większością z nich widnieje nazwisko Luca Bessona. Z ich jakością jest różnie; obok filmów zdecydowanie udanych (pierwsze Taxi) pełno jest zupełnych porażek (Aniołowie Apokalipsy 2). Najnowszy obraz Pierre Morel, 13. dzielnica, do którego scenariusz pisał właśnie Luc Besson, bez wątpienia zalicza się do pierwszej kategorii. Mamy rok 2013. Jedna z dzielnic Paryża - tytułowa trzynastka - jako miejskie slumsy zostaje ogrodzona murem. Jest to miejsce, w którym policji praktycznie nie ma, władzę sprawują szefowie gangów, a szkoły jakiś czas temu zostały zamknięte. Leito (David Belle) to człowiek, który jest w stanie zrobić bardzo dużo byle, by tylko zaprowadzić jako taki porządek w swojej małej ojczyźnie, 13. dzielnicy. Fabuła obracająca się wokół skradzionej atomówki nie jest pozbawiona kilku bzdur, niemniej swą podstawową rolę spełnia doskonale - wciąga. Poza tym - co jest nie mniej ważne - stawia bardzo istotne pytanie o rolę wyrzutków społeczeństwa. Całość prezentuje się nieźle, jednak zdecydowanie wyróżnia się naiwne i nieco wydumane zakończenie - moim zdaniem film bez żadnej straty można było skończyć minutkę wcześniej. Główną rolę zagrał członek grupy Yamakasi, słynnej ze skakania po dachach paryskich wieżowców. Takie nazwisko w obsadzie zobowiązuje. I rzeczywiście. Wszystkie sceny akcji z jego udziałem zapierają dech w piersiach. Warto również wspomnieć, że pomimo iż nie jest „zawodowym” aktorem, zagrał Dar Anyfiles bardzo porządnie. Reszta obsady podobnie - bez rewelacji, ale ciężko mi wskazać źle zagraną rolę. Co by jednak o „13. dzielnicy” nie mówić, nie da się ukryć, że jest to film zdecydowanie nastawiony na akcję. Bardzo dużą rolę odgrywają w nim wszelkiego rodzaju pościgi, Dar Anyfiles ucieczki i strzelaniny. Znakiem rozpoznawczym francuskiego kina (zwłaszcza tego spod znaku Luca Bessona) jest ich perfekcyjna realizacja przy minimalnym udziale komputerów. Większość pokazanych w filmie wyczynów została wykonana na planie przez odpowiednich ludzi, wielu aktorów samodzielnie wykonywało co trudniejsze sztuczki. Na szczęście sceny akcji Dar Anyfiles nie zdominowały filmu - nie odniosłem wrażenia, że dialogi służą tylko załataniu dziur pomiędzy kolejnymi szybszymi sekwencjami. Od strony technicznej „13. dzielnica” również prezentuje się bardzo dobrze: ciekawe zdjęcia, nieco „teledyskowy” montaż (choć nie przebajerowany) i sensownie użyte efekty specjalne to spore zalety tego filmu. Niemałą rolę odgrywa muzyka, w większości skomponowana przez Da Octopuss. Prawie cały czas towarzyszyć nam będzie energiczne, nowoczesne brzmienie, które doskonale wprowadza w klimat paryskich slumsów. Sam soundtrack jest w Polsce trudno dostępny, jednak jeśli ktoś będzie miał okazję go nabyć, to gorąco polecam. W filmie Morrela jest sporo humoru, przy czym Dar Anyfiles trzeba zaznaczyć, że na ogół trzyma on poziom. Mało jest „wykwintnych” gagów rodem z amerykańskich komedii, więcej ciekawych dialogów Dar Anyfiles umiejętnie wplecionych w całość. Przede wszystkim jednak 13. dzielnicę bardzo dobrze się ogląda. Mimo drobnych potknięć nie jest to film zły, więcej - to świetnie nakręcone, interesujące kino akcji, które doskonale się sprawdza w roli niezbyt wymagającej rozrywki. Z pewnością ani Dar Anyfiles minuty spędzone Dar Anyfiles w fotelu kinowym, ani pieniądze wydane na bilet nie będą stracone. Polecam.

Niepisane prawo głosi, że szansa na to, iż kontynuacja filmu dorówna oryginałowi jest mniej więcej taka, jak na znalezienie pirackiego skarbu. Mówiąc o kolejnej części Piratów, spokojnie możemy stwierdzić, że sequel nie zostaje w tyle za Klątwą Czarnej Perły, a w pewnych kwestiach nawet ją przebija. Mamy tu więcej przygód, pojedynków, odrażających piratów, szalonych pościgów, a nade wszystko jeszcze bardziej szalonego [i tym razem bardziej przestraszonego] Kapitana Jacka Sparrowa. Jednym słowem nie można oprzeć się wrażeniu, iż Skrzynią Umarlaka rządzi zasada: mocniej, głośniej, szybciej. Kapitan Jack Sparrow znów wpada w kłopoty. Okazuje się, że przed dwunastu laty Jack, pragnąc zostać Kapitanem, dobił niebanalnego targu z demonicznym Davy Jonesem i w zamian za kapitanowanie na Czarnej Perle Sparrow ma teraz odsłużyć sto lat, w nieumarłej załodze Latającego Holendra - przeklętego okrętu. Tym czasem Will i Elizabeth przeżywają własny koszmar. W dniu, gdy młoda para miała stanąć na ślubnym kobiercu, do Port Royal przybywa lord Cuttler Becketta z Kompanii Wschodnioindyjskiej, który aresztuje ich pod pretekstem pomocy w ucieczce Jackowi, równocześnie skazując ich na śmierć. Jedyną szansą na uratowanie Elizabeth i Willa od szubienicy jest Amy Pobierz odnalezienie Jacka, jego magicznego kompasu, a także wiążącej się z nim legendarnej Skrzyni Umarlaka. Młody Pan Turner wyrusza na poszukiwanie tajemniczego skarbu, jednak nie wie, co kryje skrzynia, a także, że nie on Amy Pobierz jeden chce ją Amy Pobierz odnaleźć... Od pierwszych minut na ekranie coś się dzieje. Mimo iż fabuła wydaje się dość wielowątkowa, jest ona na tyle prosta, iż nikt nie powinien się w niej specjalnie pogubić. W filmie jest aż osiemset ujęć z efektami specjalnymi, przez co oglądamy go z zapartym tchem. Film umiejętnie łączy motywy z filmów o piratach z baśniową grozą i smaczkami typowymi dla kina płaszcza i szpady. Ponownie nie zabrakło dziwacznego i ironicznego humoru. Film zaopatrzony jest w wiele niezapomnianych scen, jak choćby dość komiczny pojedynek trzech bohaterów na toczącym się ogromnym kole młyńskim, które w zawrotnym tempie pokonuje dżunglę. Każdy walczy z każdym, gdyż akurat w tym momencie myślą jedynie o pozabijaniu się nawzajem. Nie można także zapomnieć o scenie, gdy Will i jego grupa trafiają do klatki z kości, która kołysze się na wysokości przyprawiając widzów o zawrót głowy. Wróćmy jednak na ziemię i wspomnijmy jeszcze może o nieco mniej efektownej scenie pod względem fizycznego obciążenia, jednak nieustępująca w Amy Pobierz humorze. W Amy Pobierz końcu jak można mówić obojętnie o niesamowicie dużym Amy Pobierz szaszłyku z wkładka mięsną w postaci samego Jacka Sparrowa? W filmie stanowczo należy pochwalić efekty specjalne. Niesamowicie sprawnie zrealizowano sceny ataku Krakena. Macki tego olbrzymiego morskiego potwora były niesamowicie realistyczne z resztą podobnie jak przeklęta załoga i sam Davy Jones. Podobnie jak i w pierwszej części Jack Sparrow całkowicie przejął stery i królował na ekranie kina. Tym razem był jeszcze bardziej zwariowany i frywolny, a także jak już wspominałam śmiertelnie przerażony, przy czym nie zapomniał o ironicznych odzywkach i dziwacznym chwiejnym kroku. Plusem drugich Piratów... stanowczo jest nieco bardziej rozbudowana rola Amy Pobierz Jacka, dzięki czemu może nas dłużej bawić na ekranie. A propos czasu. Wielu widzów za minus filmu uważa jego długość - trwa on ponad dwie Amy Pobierz godziny. Osobiście uważam, że przy tak dobrej zabawie, nie czuje się upływu czasu. Aż do samego końca film jest pełen akcji. Uważam, że jedynym minusem może być zakończenie, Amy Pobierz które pozostawia pewien niedosyt, gdyż akcja urywa się w bardzo istotnym momencie. Jednak chwyt z takim końcem jest przemyślaną strategią producenta. Teraz nie mamy wyboru i aby dowiedzieć się, co stanie się dalej, musimy poczekać na część trzecią, która wejdzie na ekrany kin za rok. Ja z cała pewnością przybije do portu, by zobaczyć ostatni film, a Ty?

Paul Schrader znany jest przede wszystkim jako bliski współpracownik Martina Scorsese oraz autor scenariuszy jego filmów. W oparciu o powieść Russella Banksa wyreżyserował obraz o Dar Exsite tematyce, z której jest bardzo znany. Główny bohater Prywatnego piekła to kolejny Dar Exsite indywidualista z twórczości scenarzysty, z którą utożsamić ją możemy jako osobowość tragiczną. Wade Whitehouse (Nick Nolte) jest szeryfem w prowincjonalnym miasteczku w New Hampshire. To mężczyzna po przejściach i bardzo dotkliwie pokarany przez życie. Beznadziejny stan w jakim się znajduje ma istotny wpływ na jego życie zawodowe. Ma za sobą nieudane małżeństwo i skomplikowane relacje z córką, którą otacza ojcowską troską, pomimo tego że ta czuje się niezręcznie w jego towarzystwie. Powód życiowych cierpień stróża prawa tkwi w nieszczęśliwym dzieciństwie zmienionym w koszmar przez despotycznego ojca alkoholika Glena (w tej roli nagrodzony Oscarem James Coburn). Co gorsza, Wade'owi jako już dorosłemu mężczyźnie ciężko jest się odizolować od destrukcyjnego wpływu sędziwego rodzica. Mężczyzna systematycznie przychodzi w odwiedziny do ojca, którego nienawidzi, ale nadal żywi przed nim bojaźń. Wade jedyne oparcie ma w młodszym bracie Rolfie (Willem Dafoe). Ale nawet i to nie jest w stanie pomóc mu w wyjściu spod opresji. Alkohol i narkotyki stają się jedynymi lekarstwami, które koją ból po odciśniętym na nim piętnie. Sytuacja będzie jeszcze gorsza, gdy w okolicy dochodzi do tragicznego wypadku, w którym ginie zamożny działacz związków zawodowych. Jack - znajomy szeryfa jest powiązany z tą sprawą, gdyż był przewodnikiem związkowca, którego zabrał do lasu na polowanie. Jack przedstawia całe wydarzenie jako wypadek, jednak szeryf Whitehouse nie daje wiary w wersję, którą przedstawia. Podejrzewa go o zabójstwo i tkwi w przekonaniu, że za śmiercią działacza kryje się poważna intryga. Szeryf rozpoczyna dochodzenie, w którym z racji swego zachowania postrzegany jest jako dziwak. Gdy Wade nakręci spiralę przemocy prowadzącej do licznych tragedii, dla niego będzie już poniewczasie. James Coburn, Nick Nolte, Willem Dafoe, Sissy Spacek Narracja dramatu Schradera prowadzona jest przez brata Wade'a - Rolfa. Dafoe swą profesją stworzył prawdziwą sztukę jaką jest opowiadanie i skrupulatnie przedstawia i ocenia realia, w Dar Exsite których wraz z bratem musiał znosić. Aktor nie ograniczył jednak Dar Exsite swojego udziału do samej narracji i przytaczania opowieści, lecz także ujawnia się we własnej osobie w scenie ostatniego pożegnania matki. Schrader zbudował film z archetypów oraz symboli z którymi skojarzyć możemy problemy dysfunkcji patologii w rodzinie. Mamy Dar Exsite Dar Exsite tu bowiem niewłaściwe wykonywanie obowiązków rodzicielskich prowadzących do błędów wychowawczych, problemy alkoholowe i narkotykowe, skrajne ubóstwo, jak i nieporadność życiową oraz przemoc w rodzinie w scenach retrospekcji. Willem Dafoe Na uwagę zasługują zdjęcia. Operator zręcznie ujmuje każdą scenę, która toczy się w zimowej scenerii zamaskowanego pod śniegiem i nieustannie zachmurzonego miasteczka, Dar Exsite gdzie tym samym nadaje obrazowi przygnębiającego charakteru. Na planie wyselekcjonowała została doborowa obsada. Rolę drugoplanową prócz Willema Dafoe gra tu Sissy Spacek w roli nowej partnerki głównego antybohatera. Pierwsze skrzypce grają tu jednakże Nick Nolte i James Coburn. Nolte rewelacyjnie zagrał skrzywdzonego przez ojca i gotującą się w sobie bombę zegarową, zaś Coburn o szyderczo-obłudnym wyrazie twarzy wybornie sprawdził się w roli perfidnego Dar Exsite despoty. James Coburn, Dar Exsite Nick Nolte Film Paula Schradera to studium ludzkich zachowań. Ukazuje upadek moralny, słabości i błędy życiowe oraz przynoszące tego konsekwencje. Filmy z motywami patologi w rodzinie to nic nowego, ale każdy skłania do refleksji nad treścią i może stanowić przestrogę dla przyszłych pokoleń.

Gdybym nie znał serialu Glee i obejrzał tylko jeden, losowy wybrany odcinek, po Maly Ksiaze Premiera Maly Ksiaze Premiera seansie stwierdziłbym pewnie, że właśnie zobaczyłem idealny serial dla młodzieży. Tematyka bliska każdemu przeciętnemu 17-latkowi, bohaterowie ładni, zabawni, wyraziści, dialogi szybkie i błyskotliwe. Można się wzruszyć, można Maly Ksiaze Premiera pośmiać, można popłakać i wyciągnąć wnioski na temat życia i wyzwań, jakie przed nami stawia. I, co najważniejsze, wszystko to można zrobić przy akompaniamencie świetnej ścieżki dźwiękowej. Bohaterowie serialu, jak przystało na Maly Ksiaze Premiera musical, swoje uczucia wolą wyznawać w rytm muzycznych przebojów, tych obecnych i tych nieco już zapomnianych. Tak, dla niewtajemniczonych Glee może się wydawać serialem doskonałym. Ja jednak z Finnem, Rachel, Quinn i panem Shue przeżyłem już ponad 50 odcinków i jak to w każdym związku bywa, zaczynam dostrzegać coraz więcej wad. Serial oglądam już głównie z przyzwyczajenia i sentymentu, bo większość wątków wydaje się naciągana i powielana po raz n-ty. Szkolny chór wypracował już chyba wszystkie możliwe konfiguracje uczuciowe i pokonał wszystkie problemy dojrzałości. Zaczyna brakować koncepcji, w którą stronę pociągnąć akcję i mamy efekt kolorowego worka, do którego wrzucane są wszelkie pomysły Maly Ksiaze Premiera i mieszane bez większego ładu i składu. Jedynym reżyserem, który radzi sobie z uporządkowaniem fabuły, jest Eric Stoltz. Kiedy on staje za kamerą, wszystko wygląda tak jak powinno - odcinki są spójne, niestandardowe, zabawne i rzeczywiście zawierają jakiś przekaz. Właśnie, przekaz. Teoretycznie Maly Ksiaze Premiera jest uniwersalny, poruszane problemy powinny zapewnić szerokie grono odbiorców. Tymczasem coraz częściej mam wrażenie, że za scenariusz odpowiadają dziennikarze takich periodyków jak Bravo czy Bravo Girl. Historie robią się infantylne, tanie moralizatorstwo każe podejrzewać, że serial za główny target obiera sobie 13-latków. Powoli robi się powtarzalnie, nudno i przewidywalnie. Nawet niezawodna Sue Sylvester gdzieś w międzyczasie straciła swój pazur. Zresztą wszystkie czarne charaktery powoli się wykruszają, znikając z serialu lub przechodząc cudowną duchową przemianę. Czy to dobry kierunek? Na pewno to jakaś lekcja, że dobro w końcu zatriumfuje, ale z drugiej strony to czynienie z niezłego serialu ugrzecznionej czytanki dla dzieci. Jest za to jeden aspekt, który Maly Ksiaze Premiera od samego początku wyróżnia Glee ponad inne produkcje. Muzyka, oczywiście. Nie od dziś wiadomo, że najlepszą miarą popularności filmowych piosenek jest to, jak sobie radzą poza filmem. Soundtrack z Glee robi to doskonale. Będąc nieco złośliwym można powiedzieć, że piosenki nie potrzebują promocji w telewizji, bo żyją własnym życiem w internecie, gdzie cieszą się ogromną popularnością nawet wśród tych, którzy serialu nie oglądają. I można się spierać, czy covery szkolnego chóru z McKinley są lepsze od oryginałów czy kaleczą pierwowzory, ale fakt pozostaje faktem - pod względem muzycznym wykonania są perfekcyjnie i od tej strony twórcom nic zarzucić nie można. Glee to serial wyjątkowy, to nie ulega wątpliwości. Jednak, jak to z każdą wyjątkowością bywa, szybko zaczyna ona nudzić i staje się chlebem powszednim. Glee utrzymuje się na powierzchni dzięki kapitalnej warstwie muzycznej i niektórym bohaterom, którzy wzbudzają sentyment i trudno się z nimi rozstać. Po 3. sezonie czekają nas przetasowania w obsadzie, Maly Ksiaze Premiera gdyż część uczniów przenosi się z liceum w Lima, Ohio i nie wiadomo, jak będzie w przyszłości wyglądał skład szkolnego chóru. Otwiera to Maly Ksiaze Premiera przed scenarzystami Maly Ksiaze Premiera nowe szanse na wprowadzenie świeżej krwi do serialu, bo jeśli nic się nie zmieni, Glee stanie się banalnym poradnikiem dla zakompleksionych.

Na początku chciałbym przeprosić wszystkich Czytelników. Nie jestem zapalonym graczem serii "Prince of Persia", w związku z czym nie poddam dogłębnej analizie różnic między ekranizacją a pierwowzorem. W grze chodziło głównie o to, żeby skakać po dachach, walczyć z zastępami czarnych charakterów, nie wpadać w pułapki, a na końcu ocalić piękną księżniczkę. W filmie dzieje się mniej więcej to samo, więc mogę naiwnie założyć, że twórcom udało się przetłumaczyć na język kina specyfikę konsolowej rozgrywki. Reżyserem "Piasków czasu" jest Brytyjczyk, Mike Newell. Kręci on filmy od ponad czterech dekad, ale z kosztowną fantastyką zaczął być kojarzony dopiero po zrobieniu "Harry'ego Pottera". Wcześniej bliżej mu było do zabarwionego ironią subtelnego kina obyczajowego. Doświadczenia wyniesione z planu skromnych obrazów przydają  się jednak także przy superprodukcjach. Newell potrafi uszlachetniać rozdęte od efektów specjalnych widowiska, Eskorta Bez Limitu dodając do nich poczucie humoru oraz wyrazistych bohaterów. Właśnie Eskorta Bez Limitu dlatego "Książę Persji" jest nie tylko dobrą adaptacją gry, ale także przykładem pierwszorzędnego filmu przygodowego. Gdyby "Poszukiwaczy Zaginionej Arki" skrzyżować z "Piratami z Karaibów", finalny efekt przypominałby właśnie nowe dziełko Newella. W grach z serii książę jest bezimiennym synem szacha Persji, który toczy boje z podłym wezyrem. W filmie bohater nazywa się Dastan (Gyllenhaal) i ma nieco zmodyfikowaną przez scenarzystów biografię. Na dwór władcy trafił jako dziecko wprost z ulicznego targu, gdzie stanął w obronie słabszego. Odwaga chłopca spodobała Eskorta Bez Limitu się szachowi do Eskorta Bez Limitu tego stopnia, że postanowił go usynowić. Gdy Eskorta Bez Limitu kilkanaście lat później ojciec stanie się celem skrytobójczego spisku, Dastan będzie musiał stanąć w obronie zagrożonego królestwa. Książę jest przystojny, wysportowany i waleczny, a w dodatku, kiedy trzeba, potrafi wdać się w słowną szermierkę. Nadaje się więc idealnie do ratowania świata (bo chyba nikt nie przypuszczał, że jego misja skończy się na ocaleniu Persji?). Bohater nie może przeżywać przygód w pojedynkę, w związku z czym obdarzono go towarzystwem  pięknej Taminy (Arterton). Choć oboje kłócą się ze sobą bez opamiętania, ich konwersacje podszyte są delikatnym erotycznym dreszczykiem. Wiadomo: kto się czubi, ten się lubi. Twórcy każą naszej parze nieustannie przed kimś uciekać, ale sensowność całej tej pogoni nie została, na szczęście, przysypana pustynnymi piaskami. Tempo filmu jest zaiste rajdowe, co nie przeszkadza Newellowi w budowaniu wiarygodnych relacji między Dastanem a Taminą, a także podkręcaniu zabawy poprzez wprowadzanie na scenę barwnych postaci drugoplanowych (przedsiębiorczy szejk Amar w wykonaniu Alfreda Eskorta Bez Limitu Moliny). Przeciwnicy ekranizacji gier komputerowych nazywają je tandetnymi i infantylnymi wyrobami kinopodobnymi. "Książę" stanowi dowód na to, że w rękach utalentowanego reżysera wytarty chodnik może zamienić się w... perski dywan. Czas pokaże, czy Hollywoodowi uda się w przyszłości wyprodukować parę równie udanych tkanin.

Ill Manors to film przedstawiający losy kilkorga mieszkańców Londynu, a właściwie londyńskiego undergroundu, Maly Ksiaze Caly Film Online gdyż bohaterowie zajmują się przede wszystkim handlem narkotykami, prostytucją i napadami z bronią w ręku. Fabuła jest świetnie skonstruowana; przeplatające się historie tworzą spójną, logiczną całość. Dużą zaletą są dobrze zarysowane postacie. W odróżnieniu od Magnoli czy Miasta Maly Ksiaze Caly Film Online gniewu, fabuła nie jest tu tak mocno rozgałęziona, ale dzięki temu poszczególnym bohaterom poświęcono więcej uwagi. Nie występują tu postacie jednowymiarowe, archetypiczne, po których widz mógłby oczekiwać określonego zachowania. To ludzie z krwi i kości, nieprzewidywalni, zdolni zarówno do czynów bezwzględnych i okrutnych, jak i aktów dobroci czy miłosierdzia. Dzięki temu ich losy śledzi się w ciągłym napięciu i niepewności. Oczywiście, duża w tym także zasługa nieznanych szerzej aktorów, których kreacje są bardzo przekonywające. Solidnie wypada także warstwa techniczna. Opuszczone budynki, brudne, zaśmiecone strzykawkami mieszkania narkomanów, ciemne, zadymione puby, te Maly Ksiaze Caly Film Online wszystkie mroczne lokacje oddają ducha gangsterskiego półświatka. Do tego dochodzą nieco Maly Ksiaze Caly Film Online już ograne, ale dobrze wykorzystane zabiegi montażowe. Akcja przeprowadzona przez jednego z bohaterów, pokazana początkowo jedynie poprzez szybkie ujęcia oraz sugestywne dźwięki pozostaje zagadką, którą rozwiązuje dopiero rozwinięcie wątku innej postaci. Natomiast kilkakrotne stosowanie ujęć z telefonu nadaje filmowi pewnego realizmu i podkreśla jego współczesność. Takich szczegółów, odwołujących się Maly Ksiaze Caly Film Online do dzisiejszej mody jest z resztą znacznie więcej, jak choćby, noszone przez bohaterów czapki z obowiązkowo pozostawioną na daszku naklejką. Integralną częścią filmu jest muzyka stworzona przez reżysera pod jego artystycznym pseudonimem Plan B. Pełni Maly Ksiaze Caly Film Online ona funkcję narracyjną; utwory towarzyszą pierwszym spotkaniom z nowymi bohaterami i przedstawiają ich wcześniejsze losy. Postawiłbym Maly Ksiaze Caly Film Online nawet tezę, że zostało to tutaj zrobione lepiej niż w 8 mili, gdyż w filmie Drew ścieżka dźwiękowa odgrywa wielokrotnie kluczową rolę, pozwalając lepiej zrozumieć Maly Ksiaze Caly Film Online decyzje podejmowane przez bohaterów oraz czyny, na które się decydują. Melodyjny rap idealnie wpisuje się w stylistykę filmu i nadaje mu niepowtarzalnego klimatu. Grzechem byłoby więc oglądanie Ill Manors w wersji innej niż oryginalna, bądź z napisami. Właściwie jedyną wadą Ill Manors jest początkowa trudność w jego odbiorze. Podobnie jak w innych wielowątkowych produkcjach budowanie historii przypomina tu nieco układanie puzzli z różnych stron, co chwilę inny fragment układanki. Wraz z rozwojem wydarzeń opowieść składa się w spójną całość, jednak początkowy, pozorny chaos może irytować. Nie pomaga tu także fakt, że aktorzy są nieznani, a niektórzy z nich są do siebie naprawdę podobni (noszący nawet bliźniacze czapki Riz Ahmed i Nick Sagar), co bardzo utrudnia ich identyfikację. Film Bena Drew pozostawia bardzo dobre wrażenie, ale prawdziwą satysfakcję przynosi jedynie, gdy od początku poświęci mu się pełną uwagę i koncentrację. Historia na pewno nie zawiedzie fanów mocnego, Maly Ksiaze Caly Film Online mrocznego kina, którzy nie mają oporów przed wejściem do świata gangsterów, dealerów i prostytutek. Przed seansem Ill Manors pozostaje już tylko postawić jedno pytanie: Are you siting comfortably?

Wyjściowy pomysł horroru Olatunde Osunsanmiego jest tyleż intrygujący, co karkołomny. W pierwszej scenie grająca główną rolę Milla Jovovich oznajmia nam, że wszystko, co za chwilę zobaczymy, miało miejsce w rzeczywistości. Aby w pełni uwiarygodnić swój film, reżyser dzieli  ekran na dwie połowy. Po jednej stronie pokazywane są materiały archiwalne dokumentujące przerażające wydarzenia, do których doszło w miasteczku Nome na Alasce w 2000 roku. Po drugiej możemy zobaczyć ich szczegółową rekonstrukcję z udziałem aktorów. Jeśli chcecie dobrze bawić się na seansie "Czwartego stopnia", pod żadnym pozorem nie szperajcie  na jego temat w Internecie. Przyjmijcie, że twórcy traktują sprawę poważnie i nikt nie robi Amy Exsite tutaj odbiorcy w butelkę. Wówczas opowieść o psycholożce odkrywającej kosmiczny spisek przeciwko ludzkości może parę razy porządnie napędzić Wam stracha.   Tytuł filmu nawiązuje do czterostopniowej skali kontaktów z pozaziemską cywilizacją. Na najwyższy ze stopni zasługuje, oczywiście, porwanie przez kosmitów. Na ślad takowego wpada dr Abbey Tyler (Jovovich), której pacjenci zaczynają z niezrozumiałych powodów popadać w obłęd. Bohaterka też nie czuje się najlepiej – kilka miesięcy wcześniej jej mąż został zamordowany Amy Exsite w tajemniczych okolicznościach. Mimo przeciwności losu pani doktor dzielnie dąży do odkrycia prawdy, czym skupia na sobie uwagę wyjątkowo sceptycznie nastawionego szeryfa. Czego tu nie ma? "Blair Witch Project" biegnie pod rękę z "Archiwum X", by po Amy Exsite chwili przywitać się z "Szóstym zmysłem". A jakby komuś było jeszcze mało, to na dokładkę otrzymuje "Egzorcystę". Cała ta mieszanka nie zawsze działa z jednakowym powodzeniem, tym bardziej że reżyserowi trudno jest utrzymać napięcie. Niektóre fabularne przewrotki nie wypalają, inne nie pojawiają się tam, gdzie powinny. Ostatecznie największym straszakiem okazują Amy Exsite się nagrania wideo, w których prawdziwa doktor Tyler jest świadkiem lewitowania i piekielnych wrzasków swoich pacjentów. Przypuszczam, że "Czwarty stopień" miałby większego kopa, gdyby składał się wyłącznie z archiwalnych materiałów. Pamiętacie, jak skutecznie sprawdziło się to  chociażby w przypadku "Paranormal Activity"? Szkoda też, że Osunsanmi nie zdecydował się na mocniejsze zakwestionowanie poczytalności bohaterki, która w krótkim czasie przeżywa przecież kilka tragedii (oprócz śmierci męża musi sobie jeszcze poradzić z nagłą ślepotą córeczki). Tak Amy Exsite sobie narzekam z obowiązku, ale przecież były w filmie momenty, gdy kuliłem się w fotelu ze strachu. Jeśli więc macie ochotę zmaltretować swoje nerwy letnią wieczorową porą, "Czwarty stopień" nada się w sam raz.

Legendy miejskie. Każdy zna choć jedną. Czarna wołga? Proszę bardzo. Znikający z siedzenia autostopowicz? Też popularna. Zabójca z hakiem zamiast dłoni? A jakże. Przykładów takich historii jest zdecydowanie więcej i wciąż powstają nowe. Dlaczego? Jest wiele powodów: kiedyś rodzice opowiadali je dzieciom, aby te grzecznie wracały do domu, albo nastolatkom, żeby ci zrezygnowali z migdalenia się po zaparkowanych tu i tam samochodach. Teraz miejskie legendy przede wszystkim pomagają znaleźć pomysł na film obdarzonym niezbyt bujną wyobraźnią scenarzystom. Tak właśnie było w przypadku Koszmaru minionego lata. Co ciekawe, twórcy filmu nawet przez chwilę nie udawali, że ich kreacja mordercy z hakiem jest oryginalna - bohaterowie opowiadają sobie tą jakże znaną w Stanach legendę miejską w kilku wersjach. Sam film jest chyba najsłabszą z nich... Paczka przyjaciół: nieśmiała Julie (Jennifer Love Hewitt) i zakochany w niej Ray (Freddie Prinze Jr.), przebojowa Helen (Sarah Michelle Gellar) i jej chłopak-macho Bary (Ryan Phillippe) świętują koniec roku szkolnego. Mocno podpici wracają do domu samochodem. Na ciemnej drodze potrącają mężczyznę i są pewni, że go zabili. Postanawiają ukryć ciało. Zanoszą je na pomost z zamiarem wrzucenia do morza na pastwę ryb i silnych prądów morskich. Nagle potrącony odzyskuje przytomność. Młodzi ludzie w panice topią rannego. Mija rok. Paczka się rozpadła, każdy Maly Ksiaze Do Obejrzenia Online Z Lektorem Pl poszedł swoją drogą. Pewnego dnia Julie dostaje list: ktoś wie, co zrobiła ostatniego lata... Przerażona dziewczyna idzie po radę do zapomnianych przyjaciół. Tymczasem zaczynają ginąć ludzie. Kluczem do zagadki jest zabity przed rokiem mężczyzna, który najwyraźniej wrócił zza grobu... Koszmar minionego lata to - obok Candymana i Mrocznych opowieści - kolejna wariacja na temat historii szalonego mordercy z hakiem. Tutaj jednak do owego narzędzia zbrodni dodatkowej ideologii dorabiać nie trzeba: oto mamy nadmorskie miasteczko, gdzie ostre haki używane są powszechnie przez rybaków i sprzedawców. Dlaczego akurat zakrzywiony kawałek metalu przynosi śmierć? Może bohaterowie sami wywołali wilka z lasu, opowiadając sobie przy obowiązkowym ognisku historie z dreszczykiem?... Historia Julie i spółki nie wciąga. Ot, czwórka nastolatków kontra Coś Strasznego. Jest jednak mało przerażająco i dosyć przewidywalnie, a twórcy filmu straszą tymi chwytami, co zwykle. Z horroru robi się więc mało inteligentny thriller, który podąża dobrze wydeptaną przez innych przedstawicieli tego gatunku ścieżką, aż do mało zaskakującego finału. Mamy też elementy kina czysto obyczajowego: ktoś z kimś tam zrywa, komuś coś się nie udaje itd. Nudno. Czy coś może się w Koszmarze minionego lata podobać? Tak, bo to film z czasów, kiedy nie mieliśmy jeszcze stad(k)a bohaterów, którzy giną w wymyślny sposób zaczynając od głupiutkiej laluni lub klasowego błazna, co jest miłą odmianą przy najnowszych horrorach made in USA. To się tutaj sprawdza. Inna kwestia, że ani Julie, ani pozostałej trójki nie da się polubić: to dosyć stereotypowa gromadka, której jakoś nie żal... W rolach głównych cztery młodziutkie wtedy gwiazdeczki: Gellar aka Buffy Summers, Love Hewitt (kojarzona pewnie głównie jako Zaklinacz dusz), Prinze Jr. (czy tylko ja znam go najlepiej z uroczej komedyjki Cała ona?) i Phillippe ze Szkoły uwodzenia, które robią, co mogą, ale jakoś nie lśnią zbyt jasno. Zwłaszcza ostatni wypada dosyć sztywno. Koszmar minionego lata to film mocno średni, który jest znany z tego, że jest znany. I parodiowany w Strasznym filmie oczywiście; ma jednak wierne grono fanów i swego czasu zarobił w kinie dosyć sporo. Nie jest to kamień milowy w historii horroru, ale można go obejrzeć ku przestrodze. Chociaż chyba powszechnie wiadomo, że na drogę w czasie jazdy się patrzy...

"Jacob's Ladder" is ranked in my private movie occupying a high position in the category "view necessarily". Completed in 1990, the work of Adrian Lyne ("Indecent Proposal," "Fatal Attraction") is certainly one of the most depressing climate and images in the history of cinema. The protagonist of "Jacob's Ladder" is Jacob Singer - a Vietnam veteran whose tormented by terrifying nightmares. Over time, it appears that terrible visions are not limited to dreams. On the streets Singer begins to see demons, and his life slowly turns into a nightmare. The reasons for this state of affairs Singer sees in the experiment, which allegedly has been subjected in Vietnam ... "Jacob's Ladder" is one of those films which are never forgotten. Lyne's image has all the elements that make the title has a chance to go down in the history of cinema: an intriguing story, great acting and directing efficient. In the "Jacob's Ladder" managed to the author of "Fatal Attraction" create an amazing atmosphere straight out of a nightmare. Events, witnessed a Singer defy the laws of logic, and yet the viewer 99 River Street film online from the beginning involved in the story. Firstly because it is a curious finale K